Avondje st Petersburg

Hey Allen,

Zoals waarschijnlijk bij de meeste van jullie wel bekend, heb ik het niet heel erg op Russen. Maar misschien was ik gewoon een bevooroordeeld persoontje. Na mezelf hier overheen te hebben gezet had ik toch wel zin om van boord te gaan en de stad in te gaan. We zouden naar een club gaan waar de meeste van het schip heen gaan, en ik vond het best, want ik zou toch niet weten waar je anders heen moet. Samen met een Engelse machinist, Canadese chef-kok, en de andere Nederlandse stagair verlieten we na de nodige controles het haventerrein in een of andere Lada Taxi. In de taxi werd ons door de Engelse machinist nog even op het hart gedrukt dat we echt bij hem in de buurt moesten blijven, want hij had al de nodige fouten begaan de afgelopen weken met iets teveel drinken, en iets te laat op wacht komen. Als hij ook 2 stagaires kwijt zou raken zou het waarschijnlijk einde oefening zijn...

De taxichauffeur had waarschijnlijk toch iets meer vertrouwen in zijn Lada dan wij, want het tempo zat er goed in. Waarom er in Rusland strepen op de weg staan is mij volledig onduidelijk, misschien is dat alleen een orientatielijn voor dronken automobilisten, want er tussen blijven was blijkbaar niet echt de bedoeling. Links en rechts inhalen, maakt allemaal niet uit, en als je de bocht om wilt, nouja, dan ga je gewoon.

Na onze dollars tegen een waarschijnlijk verkeerde prijs te hebben geruild voor de Russische roebels gingen we naar binnen. Ik moet zeggen dat die gasten daar nou niet bepaald gastvrij zijn, maar goed, misschien was ik wel bevooroordeeld.

Natuurlijk moet er in Rusland wodka gedronken worden, dus nam ik er ook 1, en ben daarna maar aan de fris gegaan, want vertrouwen had ik nog steeds niet in. Je had daar 2 soorten uniformen voor barmedewerkers. Mensen in een matrozenpakje die zo van een Russisch marineschip waren geplukt, en mensen in een of andere space overalls die eruit zagen elk moment opgepiept te kunnen worden om in een sputnic te moeten stappen.

Na een tijdje kwamen we twee Nederlandse dames van het schip tegen, en zijn daar verder mee opgetrokken. Daar schijnt het normaal te zijn, maar volgens mij was het niet de bedoeling, daar mannen in een string staan te dansen. Na een discussie met de meiden hebben we ons er maar bij neergelegd dat het ook een keer andersom mocht zijn. Na elkaar een paar keer kwijt te zijn geraakt en toch steeds weer te hebben gevonden was het tijd terug naar het schip te gaan. Iedereen was bij elkaar, Alleen de Engelse machinist...... Niet te vinden. De chef kok en een Indonesische wiper bleven daarom nog even. De twee meiden, andere stagair en ik zijn terug naar het schip gegaan, wij moesten om 8 uur beginnen, en de rest pas later.

Smiddags hoorde ik een verhaal over ‘de man in kwestie’. De Engelse machinist was smorgens half 7 met ze kop onder de aarde terug was gekomen op het schip. Hij was ergens in de bosjes wakker geworden, en was uiteraard ze portemonnee kwijt. Hij begon met ze kop onder de aarde eerst aan een stevig ontbijt, en toen gezegd werd dat de 2de wtk eraan kwam, die hem liever kwijt dan rijk is en al een laatste waarschuwing had gegeven, maakte dat hem niet uit. Hij had gewoon honger, en had waarschijnlijk nog te weinig bloed in ze alcohol om zich de eventuele gevolgen voor te stellen.

Ik heb hem net even gesproken, en hij maakt het ondertussen goed. Ook heeft hij ze excuses aangeboden, en ik geloof ook niet dat het zijn opzet was. Wat de gevolgen gaan zijn is nog niet bekend, word vast vervolgd.

En mijn vertrouwen in de Russische mensheid...................................................

Dennis