De één zijn dood...

Hallo,

Over een week ga ik weer terug naar dek, ik begin me dus al een beetje mentaal voor te bereiden want anders komt het helemaal zo hard aan straks.

Vorige week is er een WTK naar huis gestuurd omdat deze 4 uur na het begin van zijn wacht alsnog meer dan 6x de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed had. Nu ligt die grens geloof ik niet al te hoog, maar toch.

Onder het motto de één zijn dood is de ander zijn brood heb ik maar een paar door hem achtergelaten uniformen bij de kleermaker laten vermaken tot mijn maat, want ik had nog steeds lang niet alles, dat heb ik nu trouwens ook nog niet, maargoed. Eindelijk had ik dan een paar witte uniformen, en wat gebeurd er... moeten we ineens blauwe uniformen aan, omdat het ‘koud’ is. Tja, 19° dan kan je natuurlijk niet in korte mouwen lopen.

Gelukkig zal het maar voor een paar dagen zijn ga ik vanuit, en nu in in de machinekamer zit is het enigste uniform dat belangrijk is toch gewoon een overal.

Nogsteeds gaat er hier in de machinekamer regelmatig iets kapot. Zo ongeveer elke dag springt er wel ergens een ballastleiding of grijswaterleiding. In droogdok word bijna het hele ballastsysteem vervangen geloof ik, en dat zal geen overbodige luxe zijn. Ik weet niet of ze nog rekening hadden gehouden met de opbrengst van de oude leidingen als schroot, maar ik geloof nooit dat hier nog veel staal in zit. Het enigste dat de stukjes staal nog bij elkaar houd is het dunne laagje verf. We hebben dan ook zoveel bilgewater dat we het niet meer kunnen verwerken en nu dus regelmatig af moeten geven.

Ook vandaag is dit weer gebeurd en de agent kon wel regelen dat ookal gaven we maar 30 ton af, er 40 ton op het certificaatje zou staan. Altijd makkelijk om de boekhouding kloppend te maken als je iets overboord gepompt hebt, maar wij hadden dit niet nodig.

Verder heb ik weinig te melden.

Groeten Dennis